Halloo, daar ben ik weer. Inmiddels ben ik al ongeveer meer dan 2 weken uit quarantaine. Ik woon nu in een studenten complex. Ik woon met 140 andere internationale studenten. Het is niet op de campus van de universiteit maar het gebouw kan je wel vergelijken met de campus van school. In het gebouw hebben we een social hal, gym, gedeelde keuken (die ik niet gebruik) en een rooftop. Doordat 140 studenten allemaal in hetzelfde schuitje zaten was nieuwe vrienden maken niet zo moeilijk. De eerste dagen ben ik meteen ‘s avonds met mensen uit mijn gebouw op pad geweest. Het was een beleving. Ik had voor het eerst Koreaans gegeten en de metro genomen. De metro nemen is ook een heel avontuur. Gelukkig wist mijn vriendin al een beetje hoe het werkte want ik zag door de bomen het bos niet meer. De metro is naast de auto het meest gebruikte vervoermiddel in Seoul (of Zuid-Korea??). Er zijn veel metroverbindingen en om de 5-10 minuten komt er een nieuwe metro. Door de metro is de stad super goed en makkelijk bereikbaar. De afstanden van de ene metro naar de andere waren verrassend groot. Er zijn hele ondergrondse winkelcentrums. De metro is super goedkoop. Iets waar ik heel erg aan moest wennen is dat het niet gewaardeerd wordt als je praat in de metro. Na een aantal boze blikken had ik de hint opgevangen. Ook komt maar 2% van de mensen hier uit het buitenland. Voor veel mensen is het dus bijzonder of apart om een blanke dame met lang blond haar en in hun ogen lange dame te zien lopen (ik dus). Ik moet dan ook wel toegeven dat zelfs ik soms een beetje ongemakkelijk werd van al het aanstaren ;).

School ging de eerste twee weken goed. Er werd aangegeven dat de lessen voorlopig online zouden blijven. Ondanks dat het online was, vond ik de lessen leuk en interessant maar ik moest wel elke keer opnieuw wennen dat de lessen in het Engels waren. Ook kwam ik er vrij gauw achter dat ik enorm veel vakken had en dat ik enorm veel moest doen voor school. Ik werd overladen met huiswerk. Daarnaast moest ik heel erg wennen aan alle verplichte lessen die je moest volgen. Als je er niet bent, moet je een formulier inleveren met de reden en het bewijs ervan. Dat vond ik heel apart want de reden is naar mijn idee toch privé?! Niet iedereen hoeft te weten waarom je precies die les er niet bent, lijkt mij. Maar de regels omtrent privacy liggen hier heel anders. Ik wil bijna zeggen dat privacy hier misschien niet echt bestaat. Bijvoorbeeld in het gebouw waar ik verblijf hangen overal camera’s. Het is echt ‘Big Brother is watching you’. Ik moet wel zeggen dat ik me heel veilig voel hier. Het is een makkelijk land om te reizen en de mensen zijn vriendelijk.